شايد باور اين موضوع کمی سخت باشد که بين بيماريهای چشم و کبد ارتباطی وجود داشته باشد .
تاری ديد، نزديک بيني، خشکی چشم، کوررنگی با کمبود خون در کبد ارتباط دارد .

کمبود خون کبدی مي تواند به علت کم خونی يا جراحات کبدی به وجود بيايد . اين مشکلات مانع از جريان خون رسانی طبيعي در کبد می شود.

درد، احساس سوزش و قرمزی چشم ها با حرارت این عضو ارتباط داده شده است . حرارت  در اغلب موارد با التهاب کبد مرتبط است. همچنين حرکت های غيرارادی چشم با مشکلات کبدی ارتباط دارد.

حرارت بالا در این عضو که ممکن است علت آن فشار خون بالا يا استرس عاطفی باشد باعث بروز مشکلات چشمی نيز می شود.

يک عضو سالم از بافت نرم و انعطاف پذيری برخوردار است. اين نرمی بافت اجازه جريان آزاد خون و انرژی را در تمامي قسمت های بدن و به طور مستقيم به چشم ها مي دهد . یک عضو سالم ، خون را پاک نگه میدارد و در نتيجه به طور مستقيم قدرت بينايی را بهبود می بخشد. بنابراين، هنگامي که این عضو را احيا مي کنيم به طور مستقيم قدرت بينايي بهبود مي يابد.

گوارش به وسیله سیستم عصبی عضلانی کنترل می‌شود. این سیستم شامل صدها میلیون عصب بوده که با سیستم عصبی مرکزی در ارتباط است. زمانی که استرس، واکنش جنگ‌یا گریز را در سیستم عصبی مرکزی شما فعال می‌کند ممکن است سیستم گوارش شما به طور کلی مختل شود؛ چرا که سیستم عصبی مرکزی گردش خون را متوقف کرده و تمرکزش را از روی ماهیچه‌های گوارشی برمی‌دارد و ترشحات مورد نیاز برای گوارش را کاهش می‌دهد. استرس می‌تواند باعث ایجاد التهاب در دستگاه گوارشی شده و احتمال ایجاد عفونت را در شما افزایش دهد.

انواع استرس از جمله استرس شغلی می‌تواند باعث ایجاد اسپاسم مری شود. این موضوع باعث می‌شود اسید معده شما افزایش یابد که نتیجه آن ایجاد سوء هاضمه است. تحت فشار استرس حرکت معده شما ممکن است مختل شود و به شما حالت تهوع دست دهد. استرس باعث می‌شود تا روده بزرگ به گونه‌ای عمل کند که شما احساس اسهال و یا یبوست پیدا کنید. همه ما دید‌ه‌ایم که به عنوان مثال یک دانش آموز و یا ورزشکار قبل از یک بازی بزرگ و یا امتحان مهم سریعا به سمت دستشویی می‌رود. استرس باعث ایجاد زخم معده، بیماری سلیاک و یا بیماری التهابی روده نمی‌شود اما باعث می‌شود این بیماری‌ها تشدید یابند.

کنترل استرس به منظور کمک به هضم :

1. ریلکسیشن یا آرامش درمانی
2. گفتار درمانی
3. رژیم غذایی
4. عوامل استرس‌ زا را کاهش دهید
5. سخن آخر در مورد تاثیر استرس بر گوارش

اگر به ویروس hpv مبتلا هستید یا مشکوک به ابتلای آن و تحت درمان قرار دارید این مقاله را با دقت مطالعه کنید. ویروس اچ پی وی بیش از ۱۷۰ تیپ دارد. انواعی که بر روی بخش مخاطی اثر می کنند، باعث بروز زگیل تناسلی می شوند و با انواع دیگر که منجر به بروز زگیل در نواحی دیگر بدن می شوند ، متفاوت هستند. HPV یا پاپیلومای گروهی از ویروس ها هستند که منجر به بروز بیماری مقاربتی در زنان می شوند. این ویروس در ایالت متحده‌ی آمریکا بسیار رایج است و سالانه ۱۴ میلیون نفر مبتلا به آن می‌شوند. در این مقاله قصد داریم هر آنچه که در مورد اچ پی وی در زنان بهتز است بدانید را شرح خواهیم داد.

آیا فقط ویروس اچ پی وی در زنان بروز می یابد؟

هرکسی ممکن است مبتلا به ویروس HPV شود ولی در بعضی مواقع خاص فقط مردان مبتلا به این ویروس می‌شوند. با وجود اینکه مردان به ندرت مبتلا به سرطان HPV می‌شوند، بعضی از آنها بیشتر مستعد این بیماری هستند مانند کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. بری تشخیص و درمان ویروس اچ پی وی در زنان باید به متخصص زنان و زایمان مراجعه نمایید.

احتمال بروز زگیل تناسلی در مردانی که همزمان به ویروس HPV و HIV مبتلا می‌شوند بیشتر است و درمان برای آنها دشوار است.

این مقاله هم به شما کمک میکند:  ویروس HPV یا پاپیلومای انسانی چیست؟

چگونه بفهمم که عفونت HPV دارم؟

احتمالا تا زمانی که برای معاینه به پزشک مراجعه نکنید متوجه ی این بیماری نمی‌شوید. پزشک برای تشخیص HPV از سلول های دهانه‌ی رحم شما نمونه برداری می‌کند.

در صورت وجود زگیل تناسلی ممکن است متوجه‌ی بروز عفونت HPV شوید با اینحال برای تایید آن باید به پزشک مراجعه کنید.

علائم ابتلا به ویروس اچ پی وی

عفونت و یا ویروس HPV معمولا هیچ علائمی ندارد و به همین دلیل بیشتر مردم متوجه نمی شوند که مبتلا به این ویروس شده اند.

در بیشتر افراد این عفونت خود به خود بهبود پیدا می کند و در نتیجه این افراد بدون اینکه متوجه شوند مبتلا به این ویروس می‌شوند. این ویروس به شکل ضایعات سطحی یا زگیل تناسلی بروز پیدا می‌کنند.

این ضایعات ممکن است دارای علائم و ویژگی هایی باشند که درادامه مرور می‌کنیم:

• خارش به همراه دارند
• به رنگ پوست ویا سفید هستند
• برآمده و یا مسطح هستند
• کوچک و به اندازه ی سر سوزن هستند
• گاهی فقط یک عدد زگیل تناسلی می‌بینیم اما اگر به شکل گروهی بروز پیدا کنند به شکل گل کلم هستند.
• منجر به ترشحات غیر عادی واژن می‌شوند

نواحی شایع بروز زگیل تناسلی در زنان لابیاها، اطراف ویا داخل مقعد، سرویکس، اطراف ورودی واژن و یا داخل واژن هستند.

انواع مختلف ویروس HPV

برخی انواع HPV می توانند منجر به بروز زگیل تناسلی اطراف ناحیه تناسلی و مقعد چه در خانم ها و چه در آقایان شوند. در خانم ها شاهد بروز زگیل در دهانه رحم و یا داخل واژن خواهیم بود. از آن جایی که این نوع HPV، به ندرت منجر به بروز سرطان می شوند، با عنوان ویروس های کم خطر در نظر گرفته می شوند.
اما برخی انواع HPV پرخطر هستند، چرا که می توانند منجر به بروز سرطان در خانم ها و آقایان شوند. عفونت با HPV بسیار شایع است. در بیشتر افراد، بدن قادر به پاکسازی عفونت می باشد. اما گاهی ممکن است عفونت خود به خود از بین نرود. عفونت طولانی مدت و مزمن به خصوص عفونت های ایجاد شده توسط انواع پرخطر HPV می توانند به مرور زمان تبدیل به سرطان شوند.
در ادامه قصد داریم به بررسی زگیل تناسلی و سرطان های مرتبط بپردازیم.

سرطان دهانه رحم

سرطان دهانه رحم، یکی از شایع ترین سرطان های مرتبط با HPV می باشد. تقریبا می توانیم این گونه بگوییم که HPV عامل بروز تمام سرطان های دهانه رحم می باشد.
سرطان دهانه رحم می تواند با تست های غربالگری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و حتی امکان پیشگیری نیز وجود دارد. تست پاپ اسمیر، به بررسی هر گونه تغییر در سلول های دهانه رحم می پردازد. تست HPV نیز عفونت را به خوبی نشان خواهد داد.

سرطان ولو چیست؟

HPV می تواند منجر به سرطان ولو شود، سرطان قسمت خارجی ناحیه تناسلی در خانم ها. میزان شیوع این سرطان نسبت به سرطان دهانه رحم کمتر می باشد.
تست غربالگری استانداردی برای این سرطان وجود ندارد.

سرطان واژن

اکثرا سرطان واژن حاوی HPV هستند. پیش سرطان واژن می تواند در تست پاپ اسمیر تشخیص داده شود که اگر در صورت تشخیص، نسبت به درمان اقدام صورت گیرد، جلوی رشد سرطان گرفته می شود قبل از آن که شروع شود.

سرطان آلت تناسلی

در آقایان، HPV می تواند منجر به بروز سرطان آلت تناسلی شود. تست غربالگری برای این نوع سرطان وجود ندارد اما از آن جایی که سرطان عمدتا از پوست آلت تناسلی شروع می شود، خود فرد به سرعت و در مراحل اولیه، متوجه تغییرات خواهد شد.

سرطان مقعد

HPV می تواند منجر به بروز سرطان مقعد در خانم ها و آقایان شود. افراد هم جنس باز، افراد مبتلا به سرطان دهانه رحم و واژن و یا افراد با HIV مثبت بیشتر در معرض سرطان مقعد خواهند بود.

سرطان دهان و حلق

HPV می تواند باعث سرطان دهان و حلق در خانم ها و آقایان شود. این سرطان عمدتا در پشت حلق، از جمله زبان و لوزه ها تشخیص داده می شود. تست غربالگری استانداردی برای این سرطان وجود ندارد اما به خوبی در معاینات توسط دندانپزشک و یا توسط خود فرد تشخیص داده می شود.

ویروس HPV یا پاپیلومای انسانی شایع‌ترین عفونت مقاربتی در انسان است. بیشتر زنان و مردان فعال جنسی در طول زمان زندگی در معرض این ویروس قرار دارند.

این ویروس در ایالات متحده بسیار رایج است و سالانه تقریباً ۱۴ میلیون مورد ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) تشخیص داده می‌شود و به آمار مبتلایان اضافه می‌گردد.

انواع مختلف ویروس HPV

برخی از انواع این ویروس می‌تواند منجر به زگیل دستگاه تناسلی شوند و برخی دیگر ممکن است عامل برخی از انواع سرطان شوند. هر ساله، حدود تعداد ۱۹۴۰۰ زن و ۱۲۱۰۰ مرد در ایالات متحده مبتلا به سرطان‌های ناشی از ویروس HPV می‌شوند.

این مطلب را هم بخوانید: نمونه گیری ‏HPV‏ در مردان

واکسن‌ها می توانند در برابر عفونت محافظت کنند.

در این مقاله ، ما توضیح خواهیم داد که ویروس HPV چیست، نحوه انتقال آن بین افراد ، علائمی که می تواند داشته باشد و اطلاعاتی در مورد درمان ، واکسن ها و پیشگیری.

توضیحاتی کوتاه در مورد ویروس HPV

• بیشتر زنان و مردان فعال جنسی در بعضی از دوران زندگی خود به ویروس HPV مبتلا می‌شوند.
• ویروس HPV می‌تواند از طریق رابطه جنسی دهانی ، واژن یا مقعد گسترش یابد.
• ویروس HPV می‌تواند منجر به زگیل تناسلی و برخی از انواع سرطان شود.
• بعضی اوقات ، ویروس HPV می‌تواند هنگام تولد به نوزادی منتقل شود که باعث عفونت دستگاه تناسلی یا تنفسی می‌شود.
• هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما واکسیناسیون‌های ایمن و موثر در سن ۱۱ تا ۱۲ سالگی توصیه می‌شود.

عوامل خطرزای ویروس HPV

برخی از عوامل خطرزا که باعث افزایش و انقباض ویروس HPV می‌گردد شامل:

• داشتن تعداد بیشتری شریک جنسی
• رابطه جنسی با کسی که چندین شریک جنسی داشته است
• داشتن سیستم ایمنی ضعیف ، به دلیل ویروس HIV یا بعد از پیوند عضو
• داشتن مناطق آسیب دیده پوست
• داشتن تماس شخصی با زگیل یا مناطقی که در معرض ویروس HPV قرار گرفته است

رفتار ویروس HPV

انواع مختلف ویروس HPV علائم متفاوتی هم خواهند داشت. ویروس‌های HPV می توانند منجر به زگیل دستگاه تناسلی و سرطان شوند. هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد ، اما علائم آن قابل درمان است.

زگیل: از علائم شایع برخی از انواع ویروس HPV زگیل‌ها ، به خصوص زگیل تناسلی است.

زگیل های تناسلی ممکن است به صورت یک برجستگی کوچک ، خوشه ای از برجستگی یا برجستگی‌های ساقه مانند ظاهر شوند. آنها معمولاً در خانم‌ها در دهانه رحم و در آقایان در آلت تناسلی بصورت در ورم خون وجود دارد. همچنین ممکن است در اطراف مقعد و کشاله راننیز ظاهر شوند.

این زگیل‌ها می توانند از نظر اندازه و ظاهر متفاوت باشند. یعنی بصورت بزرگ ، کوچک ، مسطح یا گل کلم شکل باشند و ممکن است به رنگ سفید یا رنگ گوشتی ظاهر گردند.

سایر زگیل های مرتبط با ویروس HPV شامل زگیل های مشترک ، پلانتار و زگیل‌های صاف هستند.

• زگیل های معمول – برجستگی‌های ناصاف هستند که معمولاً در دست ها ، انگشتان و آرنج دیده می‌شوند.
• زگیل‌های پلانتار – به عنوان رشد سخت و دانه دار روی پاها توصیف می شود. آنها معمولاً روی پاشنه پا ظاهر می‌شوند.
• زگیل‌های مسطح – به طور کلی در کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان مشاهده می‌گردد. آنها به صورت ضایعات صاف و کمی برجسته ظاهر می شوند که تیره تر از رنگ طبیعی پوست هستند و معمولاً در صورت ، گردن یا مناطقی که خراشیده شده اند دیده می شوند.

درمان زگیل ویروس HPV

معمولاً از اسید سالیسیلیک برای درمان برخی زگیل‌ها استفاده می شود. اما زگیل‌های حاصل از HPV اغلب بدون درمان برطرف می‌شوند. با این وجود داروهایی وجود دارد که برای از بین بردن خود زگیل روی پوست قابل استفاده است.

داروهای تجویزی معمولاً شامل:

• پودوفیلین (داروی شیمیایی که توسط پزشک استفاده می شود)
• ایمیکیمود (آلدارا ، زیکلارا)
• (Podofilox (Condylox
• اسید تری کلرواستیک (ماده شیمیایی اعمال شده توسط پزشک)

همچنین در شرایط خاص ، مداخلات جراحی ممکن است ضروری باشد که شامل موارد زیر است:

• سرما درمانی: در این روش از نیتروژن مایع برای یخ زدگی نواحی غیرطبیعی استفاده می‌شود.
• الکتروکوتر: از جریان الکتریکی برای سوزاندن نواحی غیر عادی استفاده می‌شود.
• لیزر درمانی: یک پرتو نور بافت ناخواسته را از بین می برد.
• تزریق اینترفرون: به دلیل خطر زیاد عوارض جانبی و هزینه آن ، بندرت مورد استفاده قرار می گیرد.
• عمل جراحی برای برداشتن

اما مهم است که با پزشک صحبت کنید که بسته به نوع و محل زگیل تحت درمان ، کدام روش درمانی بهتر است.

توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است که اگرچه ممکن است زگیل ها و تغییرات سلولی برداشته یا برطرف شوند، اما ویروس می تواند در بدن باقی بماند و قابل انتقال به دیگران باشد. لذا هیچ درمانی برای از بین بردن ویروس از بدن وجود ندارد.

تشخیص ویروس HPV

اگر زگیل یا ضایعات قابل مشاهده باشد ، پزشک معمولاً می‌تواند در طی معاینه بینایی ، HPV را تشخیص دهد. با این حال ، ممکن است برای تأیید وجود HPV آزمایشات اضافی لازم باشد.

چه زمانی باید برای HPV تست بگیرم؟

آزمایشاتی برای ارزیابی تغییرات سلولی دهانه رحم مربوط به HPV یا HPV شامل تست پاپ اسمیر ، آزمایش DNA و استفاده از اسید استیک (سرکه) همه از جمله تست‌های مربوط به تشخیص است.

• پاپ اسمیر آزمایشی است که سلول ها را از سطح دهانه رحم یا واژن جمع می‌شود و هر گونه ناهنجاری سلولی را که منجر به سرطان می‌شود ، نشان می‌دهد.
• استفاده از تست DNA برای انواع پر خطر HPV هم سفارش می‌شود و همراه با پاپ اسمیر برای خانم‌های ۳۰ سال و بالاتر توصیه می‌شود.
• آزمایش HPNA نیز برای HPV وجود دارد و بدون نیاز به آزمایش همزمان پاپ از ۲۵ سالگی ، به تنهایی قابل استفاده است.
• در بعضی مواقع نیز ممکن است بیوپسی از مناطق ناهنجار لازم باشد.

اما در حال حاضر ، هیچ آزمایشی برای مردان برای بررسی HPV در دسترس نیست. لذا تشخیص در درجه اول در معاینه بینایی انجام می‌شود.

در برخی شرایط، اگر زن یا مرد سابقه رابطه جنسی مقعد را داشته باشند ، ممکن است توصیه شود با پزشک در مورد احتمال انجام پاپ اسمیر مقعد صحبت کنید.

آزمایشگاه ایرازن با داشتن پزشکان متخصص و دستگاه‌های مجهز آماده انجام تست تشخیص HPV را دارد.

افرادی در معرض ابتلا به بیماری زونا هستند که قبلا به بیماری آبله مرغان مبتلا شده اند و ویروس  واریسلا زوستر در بدن آنها وجود دارد.همچنین گفتیم که افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا هستند. اما بیماری زونا مانند سایر بیماریها و آنگونه که افراد تصور می کنند از طریق محیط منتقل نمی شود. بلکه ویروس می تواند از طریق تماس با زخمهای پوستی و تاولها که داخل آنها از مایع پر شده است از طریق تماس پوستی وارد بدن فرد دیگر مخصوصا کودکان، زنان باردار و کسانی که واکسن نزده اند شود و در بدن این افراد فعال شود و ایجاد بیماری کند.

تشخیص بیماری:

تشخیص بیماری زونا با مشاهده علائم بالینی گفته شده مانند التهاب چشم و شبکیه چشم و تاول های پوستی می باشد که پزشک می تواند با نگاه کردن به جوشها و تاول ها، بیماری تشخیص دهد.اگر درکودکی نیز به آبله مرغان مبتلا نشده اید با مشاهده علائم به پزشک مراجعه کنید زیرا گاها افراد در کودکی به آبله مرغان مبتلا می شوند ولی آنقدر علائم خفیف است که تشخیص داده نمی شود.

درمان:

درمان با داروهای مختلف و درمان های خانگی صورت می گیرد از جمله:

داروهای ضد ویروسی:

این داروها به علت متوقف کردن تکثیر ویروس باعث بهبود بیماری و ضایعات پوستی می شوند و با بروز اولین جوشها و تاول ها تجویز می شوند ازجمله آسیکلوویر(acyclovir)و فام سیکلوویر و والاسیکلویر

داروهای درمان درد:

یکی از مشکلات افراد مبتلا وجود تاولها و دردناک بودن آنهاست که برای کاهش درد آنها از داروهای مسکن به صورت خوراکی و موضعی استفاده می شود مانند استامینوفن ها ولیدوکائین(موضعی)

همچنین گاه از داروهای گاباپنتین و پره گابالین استفاده می شود که به داروهای ضد تشنج معروفند.

مدیریت زنان باردار با کاریوتایپ نرمال جنین و سطح پایین ‏PAPP-A‏ در خون : گلیکوپروتئین ‏PAPP-A‏ توسط جفت و لایه دسیدوا تولید می شود. 

این مارکر یک آنزیم متالوپپتیداز است که از سلول‌های ‏تروفوبلاستیک جفت (به ویژه تروفوبلاست‌های خارج پرزی) ترشح می‌شود. سطح آن در هفته‌های 11 تا 13 با شیبی نسبتاً تند ‏افزایش می‌یابد.

زنان بارداری که سطح‎ PAPP-A ‎آنان در هفته‌های 11 تا 14 بارداری کمتر از میزان مورد انتظار است، احتمال ‏ابتلاء جنین آنها به سندرم داون بیشتر خواهد بود‎.‎

مارکر PAPP-A‏ چندین وظیفه دارد:‏

‏-‏ این آنزیم با شکستن پروتئین‌های باند شونده به‎ IGF-BPو آزادکردن آن سبب تحریک نقش تهاجمی تروفوبلاست‌ها شده و ‏در نتیجه در لانه‌گزینی جنین نقش مهمی دارد‎.‎

• مولکول ‏IGF ‌‏ در تنظیم حمل و نقل گلوکز و اسیدهای آمینه از جفت نقش دارد.‏
• از دیگر نقش‌های بیولوژیک‎ IGF ‎آن است که کارکردی مشابه هورمون رشد داشته و در نتیجه در رشد و نمو جنین نیز ‏نقش دارد‎.‎
• از شناسایی جنین توسط سیستم ایمنی بدن جلوگیری می کند.‏
• در مینرالیزاسیون ماتریکس‎ ‎استئوبلاست های جنین (و از این رو در استخوانسازی جنین) نقش مهمی دارد.‏
• در رگ سازی (آنژیوژنزیس) مشارکت دارد.‏

کاهش ‏PAPP-A‏ باعث اختلال در فرآیند تشکیل جفت شده و ممکن است با پیامدهای نامطلوب
بارداری (‏Adverse Obstetric ‎Outcomes‏) همراه باشد. این پیامدها عبارتند از:‏

1. مرگ داخل رحمی جنین (‌‎ = Intra Uterine Fetal Death‏ ‏IUFD‏)‏
2. زایمان زودرس (‏Preterm Delivery‏)‏
3. مسمومیت بارداری (‏Preeclampsia‏)
4. افزایش فشارخون در هنگام بارداری (‏Gestational Hypertension‏)‏
5. محدودیت رشد داخل رحمی (‏Intra Uterine Growth Restriction‏ ‌‎=‌‏ ‏IUGR‏): شروع این پیامد در سه ماهه ‏دوم بارداری بوده، از این رو بهتر است با انجام سونوگرافی در هفته 18 تا 20 اولین ارزیابی از این جهت آغاز شود.
6. سقط ناگهانی‎ ‌‏(بویژه در سه ماهه دوم بارداری)‏

در جنین هایی که به روشهای کمک باروری (‏ART = Assisted Reproductive Technology‏)‌‎ ‌‏ تشکیل شده اند، ‏سطوح پایین ‏PAPP-A‏ دیده می شود که می تواند منجر به افزایش موارد مثبت کاذب تست های غربالگری سه ماهه اول شده، ‏ولی این سطوح پایین بازتابی از نقص در لانه گزینی می باشد.‏

سطح پایین این مارکر یعنی زمانی که میزان آن به کمتر از ‌‎5th ‌‏ پرسنتایل برسد (به عبارتی سطح ‏MoM‏ آن کمتر از 0.37 باشد) که ‏در این صورت باعث افزایش ریسک بروز پیامدهای نامطلوب بارداری می شود (این تعریف بر مبنای مطالعه FASTER = ‎First And Second Trimester Evaluation of Risk trial‏ بدست آمده است).‌‎

اگر این میزان به کمتر از ‌‎1th‏ پرسنتایل ‏برسد (یعنی سطح ‏MoM‏ آن کمتر از 0.2 باشد)، نشانه ای از یک وضعیت خطیر در بارداری می باشد.‏

لازم بذکر است چون وزن مادر نقش مهمی در تعیین سطح ‏PAPP-A MoM‏ دارد و در صورت خطا در وارد کردن وزن مادر ‏در نرم افزار مخصوص غربالگری، قبل از انجام هرگونه کار تشخیصی محاسبه مجدد سطح این مارکر بعد از اصلاح وزن ‏ضروری می باشد.‏

ترکیب کاهش سطح ‏PAPP-A‏ (کمتر از ‌‎5th ‌‏ پرسنتایل) به همراه کاهش مارکرهای بیومتریک (ذیل) در جنین می تواند ریسک ‏IUGR‏ را تا 6 برابر افزایش دهد:‏

1. وزن تخمینی جنین به کمتر از ‌‎2.5th ‌‏ پرسنتایل (با توجه به سن جنین) برسد.‏
2. متوسط سن سونوگرافیک جنین بیش از 7 روز از سن تخمین زده شده دقیق جنین (که یا براساس یک ‏LMP‏ منظم ‏محاسبه شده و یا بر مبنای سونوی دقیق هفته 12) کوچکتر باشد.‏
3. نسبت ‏HC:AC‏ بزرگتر از ‌‎90th ‌‏ پرسنتایل سن جنینی باشد.‏
4. AC‏ کمتر از ‌‎10th ‌‏ پرسنتایل باشد.‏

مدیریت زنان باردار با کاریوتایپ نرمال جنین و سطح پایین PAPP-A در خون

گایدلاین کلینیکی استرالیا: فوریه 2016

کاهش ‏PAPP-A‏ به کمتر از ‌‎5th ‌‏ پرسنتایل می تواند منجر به افزایش ریسک ‏IUFD‏ شده و ارزش پیشگویی کننده ‏مثبت (‏PPV‏) احتمال سقط جنین:‏

• قبل از 24 هفتگی حدود 2.2‏
• بعد از 24 هفتگی حدود 0.6 می باشد.‏

کاهش ‏PAPP-A‏ به کمتر از ‌‎1th ‌‏ پرسنتایل می تواند منجر به افزایش ریسک احتمال سقط جنین شده و ارزش پیشگویی کننده ‏مثبت (‏PPV‏) آن:‏

• قبل از 24 هفتگی حدود 4.5‏
• بعد از 24 هفتگی حدود 0.8 می باشد.‏
• کاهش ‏PAPP-A‏ به کمتر از ‌‎1th ‌‏ پرسنتایل می تواند منجر به افزایش ریسک احتمال تولد نوزاد با وزن کم شده و ارزش ‏پیشگویی کننده مثبت (‏PPV‏) آن:‏
• برای وزن کمتر از ‌‎10th ‌‏ پرسنتایل حدود 26.3‏
• برای وزن کمتر از ‌‎5th ‌‏ پرسنتایل حدود 15.8 می باشد.‏

در‎ ‌‏20% زنانی که سطح ‏PAPP-A‏ کمتر از ‌‎1th‏ پرسنتایل دارند، بین هفته 22 تا 24 حاملگی یک داپلر شریان رحمی ‌‏(‏Uterine artery Doppler‏) غیر طبیعی دیده می شود (شریان رحمی شریانی است که خونرسانی از رحم به جنین ‏را بر عهده دارد).‏در 65% زنان فوق یک پیامد نامطلوب بارداری (‏Low birth weight, hypertension, preterm birth‏ و سقط ‏جنین) نیز دیده می شود. ‏

بنابراین زنانی که در سه ماهه اول بارداری سطح ‏PAPP-A‏ پایین دارند باید توسط پزشکشان در ارتباط با افزایش ‏ریسک پیامدهای نامطلوب بارداری شان آگاه شوند. این بیماران علاوه بر انجام آنومالی اسکن دقیق، نیازمند انجام ‏Uterine artery Doppler‏ هم می باشند.‏

زنانی که سطح ‏PAPP-A‏ کمتر از ‌‎1th‏ پرسنتایل دارند، نیازمند مراقبتهای ویژه (نظیر انجام ‏Uterine artery Doppler‏ ‏در هفته 19 و بررسی دقیق مارکرهای بیومتریک جنین) بخصوص از نظر سقط در سه ماهه دوم بارداری هستند.‏

زمانی نتیجه ‏Uterine artery Doppler‏ غیر طبیعی تلقی می شود که:‏

متوسط ‏RI = Resistive Index‌‏ یا ایندکس مقاومت عروقی (چپ و راست) بیشتر از 0.7 باشد

متوسط ‏RI‏ بیشتر از 0.65 و همراه با یک ‏unilateral diastolic notch‏ (بریدگی یک طرفه در موج ‏دیاستولیک که منجر به افزایش مقاومت عروق شریانی رحمی می شود) باشد.‏

بریدگی دوطرفه
در موج دیاستولیک (‏bilateral notches‏) مشاهده شود.‏
نکات:‏
اگر سونوگرافی سه ماهه دوم نرمال بود باید به بیمار اطمینان داده شود که ریسک پیامدهای نامطلوب بارداری وی ‏مشابه با جمعیت نرمال می باشد‎ ‌‏(هرچند که نیازمند بررسی بیشتر از نظر رشد جنین می باشند).‏

اگر آنومالی اسکن نرمال بود ولی یک ‏Uterine artery Doppler‏ غیرطبیعی وجود داشت، بهتر است بین هفته ‌‏28 تا 30 حاملگی یک سونوی دقیق جهت ارزیابی رشد جنین، داپلر از شریانهای نافی و بررسی میزان مایع آمنیوتیک ‏انجام شود.

این بیماران ریسک بالایی برای پره اکلامپسی هم دارند که اگر ریسک فاکتور دیگری ندارند باید از هفته ‌‏20 بارداری بطور مرتب (هر 4 هفته یکبار تا 30 هفتگی) ویزیت شده و سطح فشار خونشان چک شود.‏

اگر پارامترهای بیومتریک در آنومالی اسکن غیرطبیعی ولی ‏Uterine artery Doppler‏ نرمال بود، ریسک ‏IUGR‏ زودرس و مرگ جنین افزایش می یابد. بنابراین باید یک سونوگرافی در هفته 24 تا 28 حاملگی جهت ارزیابی ‏رشد جنین، داپلر از شریانهای نافی و بررسی میزان مایع آمنیوتیک درخواست شود. ‏

اگر پارامترهای بیومتریک در آنومالی اسکن غیرطبیعی و ‏Uterine artery Doppler‏ هم غیر طبیعی بود، ریسک ‏IUGR‏ زودرس و مرگ جنین افزایش می یابد.

بنابراین بهتر است این بیماران به یک متخصص پریناتولوژی ارجاع ‏داده شوند و یک سونوگرافی در هفته 24 تا 26 حاملگی جهت ارزیابی رشد جنین، داپلر از شریانهای نافی و بررسی ‏میزان مایع آمنیوتیک نیز انجام شود.

بطور کلی 89% بیمارانی که ‏PAPP-A‏ کمتر از ‌‎1th‏ پرسنتایل دارند از نظر پیامدهای نامطلوب بارداری مشکلی ندارند

دیستروفی میوتونی (MD) جزئی از یک گروه از اختلالات ارثی به نام دیستروفی های عضلانی است. این اختلال شایع ترین نوع دیستروفی عضلانی است که در بزرگسالی آغاز می شود.

دیستروفی میوتونی با تحلیل پیشرونده و ضعف عضلات مشخص می شود. در اغلب این افراد، عضلات دچار انقباضات طولانی (میوتونی-myotonia) شده و همچنین در بعضی از عضلات امکان برگشت به حالت استراحت پس از انقباض وجود ندارد. برای مثال ممکن است افراد مبتلا در رها کردن دستگیرهِ در دچار مشکل شوند. همچنین ممکن است در این افراد لکنت زبان و یا قفل شدن موقت فک نیز مشاهده شود.

از سایر علائم MD می توان به کدورت عدسی چشم ها (آب مروارید-cataracts) و نقایص هدایتی قلب (cardiac conduction defects) اشاره کرد. علاوه بر این، ممکن است تغییرات هورمونی در مردان مبتلا منجر به طاسی زودهنگام و ناباروری (infertility) شود. اگرچه امکان بروز این علائم در هر سنی وجود دارد، اما معمولا طی بیست و یا سی سالگی ایجاد می شوند. شدت علائم این اختلال حتی در اعضای مبتلای یک خانواده نیز بسیار متفاوت است.

دو تیپ اصلی MD وجود دارد: تیپ یک (type 1) و تیپ دو (type 2). علائم ایجاد شده در این دو تیپ هم پوشانی دارند، اما تیپ دو خفیف تر از تیپ یک است. در تیپ یک، ضعف عضلانی به طور ویژه ای قسمت های تحتانی پا (lower legs)، دست ها، گردن و صورت را تحت تاثیر قرار می دهد اما در تیپ دو در ابتدا عضلات گردن، شانه، آرنج و ران ها تحت تاثیر قرار می گیرند.

تیپ های متفاوت MD، در اثر جهش در ژن های متفاوتی ایجاد می شوند.

نوعی از MD تیپ یک به نام MD مادرزادی (congenital myotonic dystrophy)، از بدو تولد مشخص می شود که از علائم آن می توان کاهش تونوس ماهیچه (هیپوتونی-hypotonia)، خمیدگی پاها به سمت داخل و بالا (پا چنبری-clubfoot)، اختلالات تنفسی، تاخیر در رشد و ناتوانی ذهنی را نام برد که بعضی از این مشکلات می توانند بسیار جدی و کشنده باشند.

شیوع بیماری دیستروفی

در سراسر جهان از هر 8.000 ، حداقل 1 نفر به MD مبتلا می باشد. میزان شیوع این دو تیپ MD در اقوام و نواحی جغرافیایی مختلف، متفاوت است. به نظر می رسد در بیشتر جمعیت ها، تیپ یک شایع تر از تیپ دو است.

ژنتیک بیماری دیستروفی

دیستروفی میوتونی تیپ یک در اثر گسترش تکرارهای نوکلئوتیدی CTG در ناحیه 3ʹ UTR (پایین دست ژن) DMPK بروز می‌کند. در افراد سالم این 3 نوکلوتید در حدود 5 تا 30 بار تکرار می­شوند

اما در افراد بیمار این تکرار زیاد می­شود و باعث بی ثباتی و بزرگ شدن بیش از حد این ناحیه روی کروموزم می­شود. نوع بیماری به تعداد این تکرارها بستگی دارد. در افرادی که نوع مادرزادی مبتلا هستند تعداد تکرارها به بیش از 2000 کپی می­رسد. در مبتلایان به فرم کلاسیک تعداد تکرارها حدوداً 100 تا 1000 کپی است.

در فرم خفیف بیماری حدود 50 تا 150 کپی وجود دارد. تعداد 35 تا 49 کپی از این تری نوکلئوتید هم به عنوان پیش موتاسیون در نظر گرفته می­شوند.

دیستروفی میوتونی تیپ دو در اثر گسترش تکرارهای CCTG در داخل اینترون 1 ژن CNBP با نام دیگر ZNF9 ایجاد می شوند، با این حال عملکرد دقیق این ژن ها نامشخص است.

ممکن است پروتئین تولید شده توسط ژن DMPK در ارتباطات درون سلولی نقش داشته باشد. به نظر می رسد این پروتئین ها نقش مهمی در عملکرد صحیح سلول ها در قلب، مغز و ماهیچه های اسکلتی (که برای حرکت ازآن ها استفاده می شود) ایفا می کنند.

پروتئین تولید شده توسط ژن CNBP در درجه اول در قلب و ماهیچه های اسکلتی یافت شده و احتمالا نقش آن تنظیم عملکرد سایر ژن ها می باشد.

تغییرات مشابه در ساختار ژن های DMPK و CNBP باعث ایجاد انواع MD می شود. در هر مورد قطعه ای از DNA به طور غیر طبیعی به تعداد بسیار زیادی تکرار شده و باعث ایجاد ناحیه ناپایداری در ژن می شود.

ژن جهش یافته، نسخه طویل شده ای از mRNA را ایجاد می کند. mRNA الگوی مولکولی ژن است که به طور طبیعی باعث هدایت و راهنمایی تولید پروتئین می شود.

شکل غیر طبیعی و طویل mRNA باعث تشکیل توده هایی داخل سلول می شود که این توده ها در تولید بسیاری از پروتئین ها اختلال ایجاد می کنند. این اختلالات مانع از فعالیت و عملکرد طبیعی سلول های ماهیچه ای و سایر سلول ها و در بنابراین منجر به ایجاد علائم دیستروفی میوتونی می شوند.

به نظر می‌رسد در هر دو بیماری گسترش تکرار CTG (تکرار CUG بر روی mRNA) سبب ضبط پروتئین‌های اتصالی به CUG (مانند پروتئین MBNL1 و CUGBP1) می‌شود و با ضبط این پروتئین‌ها بر روی mRNA طویل شده، پیرایش mRNAهای دیگر دچار مشکل شده و علائم بیماری بروز می‌کند.

لازم به ذکر است پروتئین های اتصالی به توالی CUG مولکول mRNA در تنظیم پیرایش و پیرایش متناوب mRNA نقش دارند

توراث بیماری

هر دو تیپ MD دارای الگوی وراثتی اتوزومال غالب هستند. در این الگوی وراثتی، یک نسخه از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد اختلال کافی است. در بیشتر موارد فرد مبتلا، دارای یک والد مبتلا است.

با انتقال MD از یک نسل به نسل دیگر، علائم آن زودتر و با شدت بیشتری ایجاد می شود. این پدیده که پیش ‌اندازی یا انتظار (anticipation) نام دارد، در هر دو تیپ MD گزارش شده است اما به نظر می رسد این پدیده در دیستروفی میوتونی تیپ یک، قوی تر است.

علت ایجاد پیش‌اندازی در این اختلال، افزایش طول ناحیه ناپایدار در ژن DMPK است. امکان ایجاد پیش اندازی در MD تیپ دو و مکانیسم ایجاد آن نامشخص است. به نظر نمی رسد افزایش طول ناحیه ناپایدار در ژن CNBP، در سن ایجاد علائم زودهنگام این اختلال تاثیر گذار باشد.

نام های دیگر بیماری

dystrophia myotonica
yotonia atrophica
myotonia dystrophica

یکی از تست هایی که پزشکان برای افراد دیابتی درخواست می کنند تست A1C است. حتی این تست برای افراد سالم هم کاربرد دارد چرا که می تواند به شما اطمینان دهد که به بیماری دیابت مبتلا نیستید. ما به شما آموزش می دهیم که چگونه بیماری دیابت خود را کشف یا کنترل کنید.

برای تشخیص بیماری دیابت و آزمایشات مربوط به آن مطلب “چگونه دیابت خود را تشخیص دهیم؟” را مطالعه بفرمایید. این مطلب صرفا به موضوع تست A1C می پردازد.

گلبول های قرمز که به اختصار RBC نامیده می شود در داخل خون عمری در حدود 90 روز دارند. البته این عدد 120 روز صحیح تر است اما در مورد تست A1C این عدد بیشتر کارآیی دارد.این موضوع را به زبانی ساده بیان می کنیم تا برای عموم قابل استفاده باشد.

در جریان خون قند یا همان گلوکز برای مصرف سلول ها  در دسترس قرار می گیرد. مقداری از قندی که در جریان خون وجود دارد توسط گلبول های قرمز برداشته می شود. هر چقدر مقدار قند خون بالاتر باشد میزان قندی که توسط گلبول قرمز جذب می شود بیشتر است. گلبول قرمز تا پایان عمر خود این قند را در درون خود حفظ می کند.پس اگر شما قند گلبول قرمز را اندازه گیری کنید میزان قند خون شما را در طی 90 روز گذشته نشان می دهد. این موضوع چه اهمیتی دارد ؟

در هنگام اندازه گیری  قند خون ، ممکن است نوساناتی رخ دهد که قند واقعی شما را نشان ندهد. چرا که در یک لحظه ، خون شما گرفته می شود و جواب آزمایش قند خون شما ، قند همان لحظه خونگیری می باشد.

لازم به ذکراست قند خون تقریبا در یک سطح ثابت نگه داشته می شود اما در هیجانات ، استراحت ، ورزش ،با توجه به نیاز بدن این میزان کمی بالا و پایین می شود. زمانی که شما گرسنه هستید یعنی سطح قند خون شما پایین امده و نیاز به جبران آن از طریق غذا خوردن دارید.

ممکن است عواملی در میزان قند خون شما دخالت کنند که میزان قند شما واقعی نشان داده نشود . به طور مثال ممکن است  زمان ناشتایی شما بیش از حد باشد وشما دچار افت قند خون شوید.

حتی بیماران دیابتی هستند که به دلیل علاقه فراوانی که به شیرینی جات دارند به طور پنهانی ، از این مواد شیرین مصرف کنند و برای جلوگیری از شماتت اعضای خانواده خود ، زمان ناشتایی را حتی تا 20 ساعت افزایش دهند تا این موضوع مخفی بماند. مثال های فراوانی می توان زد.

حالا با اندازه گیری A1C می توان مانع از بروز خطا شد. چرا که سطح قند خون شما در طی 90 روز گذشته بررسی می شود . با توجه به عدد  A1C می توان گفت که شما در چه مرحله ای هستید. آیا دیابت خود را خوب کنترل کرده اید و یا این که اوضاع بیماری دیابت شمال وخیم است .

بیشتر آزمایشگاه عدد A1C را گزارش می کنند و آن را در چند دسته طبقه بندی می کنند . نتیجه A1C به صورت در صد گزارش می شود .

اگر جواب آزمایش شما زیر5.7  باشد شما یک فرد سالم هستید. اگر جواب آزمایش شما بین 5.7  تا 7.3 قرار دارد شما در مرحله هشدار قرار دارید و اگر جواب آزمایش شما بیش از 7.3 است شما به بیماری دیابت مبتلا هستید .

البته برخی از آزمایشگاه ها یک محدوده دیگر را اضافه می کنند و با توجه A1C ، به فرد دیابتی اطلاع می دهند که تغذیه آنها در چه وضعیتی قرار دارد. اگر A1C  بین 7.3 تا 9.3 باشد شما تغذیه مناسبی دارید و دیابت خود را خوب کنترل کرده اید و اگر بیشتر از 9.3 باشد به شما توصیه می شود رژیم غذایی خود را تغییر دهید.

شاید برای بسیاری از افراد تفسیر جواب قند خون راحت تر باشد وعدد قند خون را هر بار با جواب قبلی مقایسه می کنند. راهی وجود دارد تا جواب A1C خود را تبدیل به جواب قند خون کنید . با این تفاوت که در محاسبه A1C ، متوسط قند 3 ماه گذشته بیان می شود و شاخص خوبی است که وضعیت رژیم غذایی خود را بررسی کنید. شما طبق فرمول زیر متوسط قند 3ماه گذشته خود را بدست آورید :

46.7 – ( A1C × 28.7) =(eAg)متوسط قند خون 3ماه گذشته

توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته داخل سلولی اجباری می باشد که باعث عفونت های شدید در انسان و حیوانات اهلی می شود. در طول چند هفته اول پس از قرار گرفتن در معرض بیماری، عفونت به طور معمول باعث ایجاد یک بیماری خفیف مانند آنفلوآنزا می‌شود.

انگل به ندرت باعث هر گونه نشانه در افراد بزرگسال و سالم می‌شود در افرادی که سیستم ایمنی آنها طبیعی است، عفونت حاد ممکن است بدون علامت بوده و یا باعث لنفادنوپاتی شده و در مواردی نیز ممکن است با آسیب قابل توجه به ارگا ن ها همر اه باشد.

با این حال افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی بدن، مانند بیماران مبتلا به ایدز و یا زنان باردار، ممکن است به طور جدی بیمار شوند و گاهی اوقات حتی می‌تواند کشنده باشد. این انگل می‌تواند باعث آنسفالیت (التهاب مغز) و بیماری‌های عصبی شود و می‌تواند قلب، کبد، گوش داخلی و چشم را تحت تأثیر قرار دهد.

تحقیقات اخیر توکسوپلاسموز را با خودکشی، اختلال نقص توجه بیش فعالی، اختلال وسواسی جبری، و اسکیزوفرنی مرتبط دانسته است.

بروز بیماری

بیماری به چند شکل در انسان بروز می‌کند:

1. توکسوپلاسموز مادرزادی (از مادر دچار عفونت به جنین منتقل می‌گردد).
2. توکسوپلاسموز چشمی (رتینوکوروئیدیت نیز خوانده می‌شود که معمولاً حاصل توکسوپلاسموز مادرزادی است ولی علایم ممکن است در جوانی ایجاد شوند).
3. توکسوپلاسموز حاد در فرد سالم.
4. توکسوپلاسموز حاد در فرد دچار نقص ایمنی (افراد مبتلا به ایدز یا سرطان یا افرادی که داروهای سرکوبگر ایمنی مصرف می‌کنند).
5. توکسوپلاسموز نهفته (بخصوص در افراد دچار ضعف ایمنی) بیماری بدون اینکه علامت واضحی داشته باشد پیشرفت می‌کند. برادی زوئیتها وجود دارند. کیست در مغز یا عضلات تشکیل می‌شود.

انتقال بیماری

• خوردن گوشت‌های خوب پخته نشده حیوانات بیمار
• گربه‌های حامل میکروب می‌توانند آن را از مدفوع خود دفع کنند؛ فردی که با بی‌دقتی به مدفوع گربه دست می‌زند و دست خود را نمی‌شوید، ممکن است دچار عفونت گردد.
• انتقال خون از بیمار به فرد سالم
• زن بارداری که دچار عفونت می‌گردد، می‌تواند آن را به جنین منتقل کند (غالباً با گرفتاری شدید جنین). اگر مادری‌ در هنگام بارداری‌ برای ‌اولین‌ بار مبتلا به‌ توکسوپلاسموز شود احتمال‌ دارد‌ جنین‌ نیز مبتلا شود.
• اگر در سه‌ ماهه‌ اول‌ بارداری‌‌ مادر مبتلا شود با عبور انگل‌ ازجفت‌ و رسیدن‌ به‌ جنین‌ در اغلب ‌موارد عوارض‌ وخیم‌ یا سقط جنین‌ بروز خواهد کرد.
• در صورت انتقال انگل در سه ماهه دوم با علائم چشمی مثل جدا شدن پرده شبکیه (retinochoroiditis)، میکروسفالی و عقب‌ ماندگی‌ ذهنی‌ مشاهده می شود.
• انتقال آن در سه ماهه سوم سبب لنفادنوپاتی، هپاتواسپلنومگالی، هپاتومگالی، اختلالات چشمی (استرابیسم یا لوچی) و ضایعات کلیسیفیه در مغز از علایم‌ مهم‌ توکسوپلاسموز‌ مادرزادی در سه ماهه سوم محسوب‌ می‌شوند.
• در افراد با ایمنی تضعیف شده بیماری خطرناکتر است.

علائم شایع

معمولاً ۹۰٪-۸۰٪ افراد آلوده بدون علامت هستند، در افراد بیمار تب، تورم غدد لنفاوی، خستگی، درد عضلانی، گلودرد، رتینیت (التهاب شبکیه)، بثورات جلدی (گاهی) داریم.
تشخیص شامل شرح حال طبی، معاینه فیزیکی و بررسی‌های آزمایشگاهی خون برای تشخیص عفونت است.

مس يك عنصر كمياب اصلي و يك كوفاكتور براي چندين آنزيم كليدي است. همچنين در ساخت هموگلوبين مورد نياز است. Copper در خون به سرولوپلاسمين متصل شده و از طريق صفرا دفع مي گردد.

نمونه:

سرم٬ مايع مغزي نخاعي٬ بافت٬ ادرا ی

نمونه گيري:
از دستكش فاقد پودر استفاده نماييد. PH نمونه ادرار را با اسيدهيدروكلريك يا اسيدنيتريك به 2 برسانيد.

ظرف:
بايد از لوله هاي عاري از عناصر كمياب وفاقد ضد انعقاد استفاده گردد. ظرف پلاستيكي و ترجيحا پلي اتيلن٬ شسته شده با اسيد براي ادرار.

كاهش مس سرم:

نفروز(دفع سرولوپلاسمين در ادرار) ; بيماري ويلسون٬ كاهش مس توتال سرم به همراه كاهش سرولوپلاسمين سرم و افزايش مس آزاد سرم كه منجر به رسوب آن در بافت هاي مختلف و ترشح آن در ادرار مي گردد; لوسمي حاد در مرحله فروكش ; بعضي از موارد كم خوني فقرآهن در كودكي ; كواشيوركور و مصرف كورتون

افزايش مس سرم:

سيروز صفراوي; عفونت ها (حاد و مزمن); لوسمي ها (حاد و مزمن); لنفوم بدخيم ; هموكروماتوز; افزايش CRP ; كم خوني(پرنشيوز٬ فقرآهن٬ آپلاستيك); پركاري و كم كاري تيروئيد ; بيماري هاي بافت همبندي(SLE , RA) ; بارداري و مصرف OCP و استروژن.

متدولوژي:
روش اسپكترومتري جذب اتمي (AAS)

محدوديت ها:
از آنجایي كه سرولوپلاسمين يك پروتئين واكنشگر فاز حاد است هم مس و هم سرولوپلاسمين در التهابات و مصرف استروژن افزايش مي يابند. بنابراين Copper سرم در موارد حاملگي٬ مصرف OCP و آرتريت روماتوئيد بالا مي رود.

اطلاعات تكميلي:
Copper فلزي با عدد اتمي 29 و وزن اتمي 63 است كه داراي نمك هاي بالقوه سمي است. اين عنصر كمياب نقش مهمي در تغذيه داشته و در پروتئين هاي مختلفي نظير سرولوپلاسمين٬ اريتروكوپرئين٬ سيتوكروم اكسيداز C و تيروزيناز وجوددارد.

كمبود مس هرچند نادر است ولي سبب بروز كم خوني هيپوكروم – ميكروسيتيك٬ نوتروپني و تغييرات استخواني مي شود.

كمبود مس همچنين در بيماران تحت TPN (تغذيه كامل وريدي)٬ نوزادان و كودكان نارس و نيز كودكان نجات يافته از سوء تغذيه شديدپروتئين- كالري ديده مي شود.

دراين حالت كم خوني ايجادشده به آهن و ويتامين ها پاسخي نداده و لكوپني با شمارش لكوسيتي كمتر از 1500 میکرولیتر بر میلی متر مکعب ديده مي شود.